Een 'grieze' dag onder d'Olle Grieze (Martinitoren) in Groningen, maar het was een drukbezochte beurs. Dat Groningers lang niet zo stug zijn als soms wordt beweerd, bleek maar al te goed uit de grote aantallen bezoekers. Diverse mensen kwamen zich vast oriënteren voor het geval ze eens het aardse leven achter zich laten. Ook een flink aantal was reeds werkzaam in de uitvaartbranche of wil er in gaan werken. Maar de meesten kwamen gewoon uit pure nieuwsgierigheid even kijken. En tja, van een Mini als rouwauto voor de kerk, wordt je natuurlijk wel nieuwsgierig...

En dan word ik ineens gebeld door Sissi uit Loosdrecht! Zij trok haar stoute schoenen aan en pakte de telefoon om mij te bellen en vragen te stellen over kinderuitvaarten. Daar ging haar spreekbeurt over namelijk. Dit omdat ze niet lang geleden een van haar vriend verloor.
Nu wilde ze er alles over weten en wij mochten op een zonnige donderdagochtend op het schoolplein staan. En stond iedereen in het begin op meters afstand, binnen een paar minuten had bijna iedereen een vraag: "Is het niet moeilijk om steeds kinderuitvaarten te doen? Past hier echt een kist in van een volwassene? Hoe krijg je die er dan in? Waar zijn die vlaggen voor? Hoe hard mag je rijden met een rouwauto?" Het was leuk om erbij te kunnen zijn en antwoord te geven op alle vragen.
Sissi kreeg het hoogst haalbare cijfer. En terecht. Wie over zijn of haar angst heen stapt en een wildvreemde uitvaartverzorger belt, verdient een hoog cijfer!